Lastik-İş Sendikası’ndaki delege seçimlerine gelmeden önce normal bir sendika delegelerini nasıl seçer ona bakalım önce.
Sendikada delege olmak isteyen işçiler önce adaylıklarını açıklarlar.
İşçiler sandıklarda gizli oy sistemine göre oyunu kullanır ve en çok oyu alan da delege seçilir.
Aynı zamanda delege içinden de işçi temsilcisi seçilir.
Sendika başkanını da delegeler seçer.
Normalde bir sendikada bu süreç işler ve işçinin güvendiği, inandığı kişi de sendika başkanı olur.
Ancak Lastik-İş Sendikası’nda durum çok farklı işletiliyormuş.
Anlatayım da siz de küçük dilinizi yutun!
2021 yılının Türkiye’sinde bu yapılıyorsa sözün bittiği yerdir diye düşünüyorum.
Lastik-İş Sendika Başkanı Alaaddin Sarı, fabrikalardaki delege adaylarını bizzat kendisi belirliyor.
Evet yanlış okumuyorsunuz,
Başkan Sarı, fabrikalardaki delege adaylarını bizzat kendisi belirliyor.
Başkan Sarı, belirlediği delege listesini işçinin önüne koyuyor, işçi de mecburen Sarı’nın belirlediği o isimleri delege olarak seçiyor.
Çünkü, hiçbir işçi özgür iradesiyle delegelik için adayım, diyemiyor.
Başkan Sarı’nın belirlediği o delegeler de sendika başkanını seçiyor…
Ne kadar demokratlar değil mi?
İşçiyi hiç yormuyorlar.
İşçinin kime oy vereceğini, kimin delege olacağını, kimin temsilci olacağını ve dolayısıyla da kimin başkan olacağını yine Başkan Sarı belirliyor.
Yani burada sürprize yer yok!
Ben, beni seçtim gibi bir durum oluyor aslında…
Ne diye işçinin kafasını karıştıracaksınız, öyle değil mi?
İşçinin yerine Başkan Sarı düşünüyor zaten.
İşçi ne anlar delege seçiminden, ne anlar temsilci seçiminden!
Onlar hadlerini bilsinler, o ateşin içinde çalışsınlar yeter!
Ben delege olmak istiyorum veya ben özgür irademle delegemi seçmek istiyorum diyen işçiye ne yapılıyor peki?
Geçen hafta içinde İzmit Goodyear Lastik Fabrikası’nda yaşandığı iddia edilen o olayı anlatarak örnek vereyim size;
İşçilerden bir tanesi, Başkanın belirlediği delegelerden birine oy vermek istemiyorum, işçiler olarak kendi delegemizi kendimiz belirlemek istiyoruz, diyor ve Başkan Sarı’nın belirlediği listeye imza atmıyor.
Yani başkanın hazırladığı delege listesine itiraz ediyor.
Peki ya, sonra ne oluyor biliyor musunuz?
Başkana yakın bazı isimler, delege listesine itiraz eden ve imza atmayan o işçiyi soyunma odasında sıkıştırıyorlar.
İşçinin geri adım atmayacağını anlayınca da olay fazla duyurulmadan kapatılıyor.
Bu olayın hemen akabinde Başkan Sarı’nın belirlediği delege isimlerinin yazılı olduğu ve işçilerin imzalamasını bekledikleri liste de panodan indiriliyor.
Bu bir işçinin tek başına kazandığı zaferdir aslında.
Elbette İzmit’teki bir işçinin dik duruşu bütün bir fabrikanın kaderini değiştirmeyecek belki ama bundan sonra Başkan Sarı’nın işinin hiç de kolay olmayacağının işaretidir gibi geliyor bana.
Örneğin bir başka dik duruşun sesi de Adapazarı’ndaki Goodyear Fabrikası’ndan geldi.
Adapazarı’ndaki Goodyear Fabrikası’nda yapılan delege seçimlerini muhaliflerin kazandığı söyleniyor.
Aynı durumun İzmit’teki lastik fabrikalarında yaşanmasından endişe eden Başkan Sarı’nın oldukça temkinli davrandığı ve işini şansa bırakmak istemediği konuşuluyor.
Çünkü istediği delegeler şimdi seçilemezse eğer bundan sonraki ilk başkanlık seçimlerinde Başkan Sarı’nın başkanlığı da zora girecek gibi görünüyor.
