Bir yıl oldu.
Yüce Rabbim bana bir kez daha yaşama hakkı verdi.
Bilenler bilir, bir yıl önce kalp krizi geçirdim, hastanede olmasaydım, şu an Aşık Veysel’in dediği gibi, ‘Benim sadık yarim kara toprakta’ olacaktım.
Peki bu kader miydi!
Yoksa yaşamak için mücadele mi verdim!
Yaşayarak anlatacağım, hayata nasıl döndüğümü…
İğneden bile korkan ben,
Son 2-3 ayda merdiveni hafif bir yokuş çıktığım da bile tıkanıyordum.
Nefes almak için 5-10 dakika dinlenmem gerekiyordu.
Randevu aldım, Sopalı Hastanesi dolu olduğundan, Kocaeli Devlet Hastanesi’nden aldım.
Günlerden Perşembe,
Hocama gittim,
Arkadaşının yerine gelmiş doktora anlattım durumumu,
Bir kaç testlerden sonra, ‘durumun ciddi. Randevu almak istesen, senin için geç olur’ dedi.
Derince Sopalı Hastanesi’nden arkadaşını arayarak cuma gününe randevuyu aldı.
Allah razı olsun hocamdan,
Fakat, kendimi o günde gayet iyi hissediyorum.
Cuma günü gittim,
Anjiyo oldum,
Fakat damarlar tıkanmış, olmadı.
‘Yatman gerekiyor, durum çok ciddi’ dediler.
O gün yattım, kontrol altındayım
Salı veya çarşamba günü by -pass ameliyatı olacağım.
Bir gün gecesinin sabahından sonra olanlar olmuş,
Kalp krizi geçirmişim, gözlerimi yoğun bakımda açtım.
Ameliyat yok daha!
Şaşırdım, ‘ne oldu bana?’ dedim.
Anlattılar.
İşte o yoğun bakıma Allah kimseyi düşürmesin!
Psikolojik olarak moralin eksilere düşüyor.
Doktorlar, süper....
Gırgır şamata sana moral vermeye çalışıyorlar.
Fakat hemşireleri hiç anlayamadım.
Sanki evlerin de gibi,
Çıt - çıt çekirdek yemeleri,
Mesai çıkışlarında, yaşadıklarını kahkaha ile atarak anlatmaları,
Vücuduma bir diken gibi batıyordu.
Bana bakan hemşire bir melekti,
Ameliyat olduktan sonra bitkin, halsiz bir durum da tekrar yoğun bakına geldim.
Kımıldama şansın yok!
Hemşire yanı ucunda,
Suyunu pipetle içiyor,
Fazla su da yasak,
Hemşirelerin aynı şekilde hele bir de, ameliyattan sonra o dedikodu sohbetleri hala kulağımdan gitmiyor.
Yoğun bakım burası,
Sessiz, sakin hijyen bir olması gerekiyor.
Konuşamıyorsunuz ki!
Sıkıntınızı anlatın!
Fakat şunu bilmenizi isterim,
Kalp doktorları işin ehli,
Tüm dediklerini yaptım,
Hiç bir sıkıntı çekmedim.
Yoğun bakımdan, servise çıkıyorsun dediklerinde ise,
Sanki beş yıldızlı otele çıkıyorum diye sevindim.
Gerçekten de oda tek kişilik deniz manzaralı yarı yoğun bakım odası gibi idi.
Evde olsan böyle hizmet olmaz.
Saati saatine gelen gülen yüzlü hemşireler,
Ameliyatıma giren Başhekim Hüseyin Bey ve ekibi ile gelerek, moral vermesi, şimdi ki sağlığıma ve hayata tekrar dönüşüme neden oldukları için, önce Yüce Rabbime minnet, sonra kendilerine de ayrıca teşekkür ediyorum.
Yaşamak gerçekten çok güzel, hayat ne olursa olsun...
