Halk arasın da konuşulur ”Çok gezen mi, Çok okuyan mı” daha çok bilir derler.
Ben bunu mesleklere göre ayrı tutuyorum, ikisi birbirini perçinleştiriyor.
Güneş, deniz gibi
Deniz, balık gibi
Zaten her ikisini yapan da filozof oluyor.
Sizlere, dün yaşadığım bir olayı anlatacağım,
Marmaris, Turgut Et Kasap Mangal evine, köyden Yaşar abimiz geldi.
Kendisinin doğuştan gözleri görmüyor.
Yol kenarından kendi başına gelirken, lise1'e giden oğlu da bisikleti ile ters taraftan geliyordu.
Babasının yoldan geldiğini görünce, dükkanın tabelasına çarpacak korkusu ile bisikletini sürerken öyle bir bıraktı ki, 'Ne oluyor diye korkuttu bizi' koşarak babasının elini tutarak masaya oturttu.
Yaşar abiyi, Turgut’da bulunan sahil yolun da yürürken sıkça görüyorum, ayak üstü muhabbet ederiz.
Köyün kahvesin de çayını da çok içtim.
Gelelim saygı ve sevgiye,
Yaşar abi ve oğlu masa da otururken, mekan sahibi, Ali kardeşimiz 'Hoşgeldin Yaşar Amca' demesi ile, elindeki çubuk ile ayağa nasıl kalkacağını şaşırdı.
İki gözü görmeyen bu abimiz, saygı, sevgiyi daha doğrusu insanlığın bitmediğini bir kez daha kanıtlamış oldu.
Evet, Türk Milleti de adet birisi veya birileri masana gelirse ayağa kalkmak bir saygıdır.
Yaşar abimizin yaptığı ise insanlıktır.
İki gözü görmüyor, sandalyeyi, masayı elleri ile hisseden bu güzel abimiz, bu olayına tanık oldum.
Oysa, kalkmasa ne olacak,
Çünkü senin bir mazeretin var.
Ne diyelim, insanlık utansın,
Selam verdiğiniz, çoğu insanlar,
Selam almayan mı,
Yarım ağız alanlar mı,
Ayak ayak üstün de selam alanlar mı,
Derseniz, çok var.
Bizler, ne zaman, birbirimize karşı sevgi, saygıyı kaybedersek, işte o zaman, kötü günler bekliyor bizleri!
Herkesin, bu şartlar da bile Yaşar abimiz gibi kalbi olsun diyelim
