Doğduğun, doyduğun memleketinin dışında yaşıyorsan, memleketin yetiştirdiği insanlar başka şehirler de bir efsane gibi anlatılırsa o zaman, kalp bir başka atıyor.
Efsane olmanın, önce insanlıkla olduğunu yaşanan bir hikayeyi dinlerken, çok duygulandım. Memlekette o zamanlar halkın yanında bir başkanın olduğunu ibretle dinledim.
Marmaris’te Leyla Atakan efsanesi!
Marmaris’e 30 km uzaklıkta bulunan Turgut Mahallesi (eski adı ile köy) rahmetli efsane İzmit Belediye Başkanı Leyla Atakan’ı dinledim.
Zeytin Gözleme’nin sahibi Hayrettin Evcan Usta (73) askerliğini Gölcük’te 13 ay yapmış.
O zamanın denizini anlatıyor, “Gölcük’te o güzelim denizde çeşit çeşit balıklar tutardık ve çok lezzetli olurdu. Şimdi haberlerde görüyorum, masmavi denizler, deniz salyası dedikleri ile çok kirlendiğini duyuyorum ve çok üzülüyorum.” dedi.
Evcan, “askerlik çarşı iznimiz de yaklaşık 15 kişi bir asker grubu ile gezerken, yanımıza bir kadın gelerek, hal hatırımızı sordu. Bize dönerek ben Belediye Başkanı Leyla Atakan dedi. Sonra beni ve arkadaşlarımı çok güzel bir lokantaya götürerek, hem yemeklerimizi yedik, hem de bizlere “Yapabileceğimiz bir şey var mı?” diye sordu..
Asker iken, o dönemde bir Belediye Başkanı ile yemek yedik, şimdi belediye başkanlarının yanına bile gidemiyoruz.
O güzel yemekler ve muhabbetler arasında zaman hızlıca geçti ve başkandan bizim teslim olmamız lazım diyerek müsaade istedik.
Şimdi yaşadığım o olay bana büyük bir ders verdi. Asker olsun, parası olmayan olsun kesinlikle bir ücret almıyorum, dua etsinler yeter. Başkanın da Mekanı Cennet Olsun, biz ona çok duacıyız.” Dedi.
İşte, efsane olmak böyle bir şey, önce insanlık sonra gerisi kendiliğinden geliyor.
Örnek alınacak efsane Leyla Atakan’ı Belediye başkanları örnek alsın diyoruz.
Mekanın Cennet Olsun, Başkanım...
