Memleketim her tarafı yanıyor,
Emekli ağlıyor,
İşçi ağlıyor,
Çiftçi ağlıyor,
Öğrenci ağlıyor,
Bizim sivil toplum kuruluşlarımız da, saçlarını taramaya çalışıyor...!
Kış uykusu desem, yaz bitti...
Altı ay gözlerimizi kapattık,
Şemsiye açılmasın diye dua ettik...
Vatandaş kan ağlıyor,
Bizleri sözde temsil eden sivil toplum kuruluşları ise, perde arkasından sadece seyrediyor.
Her ilin, İlçenin esnaf odaları var,
Salla başını, al maaşını misali sözde ona esnafı temsil ediyor.
Peki ya bizim emekçileri temsil eden sendikacılar, ne yapıyor...
Sanki işçinin durumu çok güzelmiş gibi,
Ses yok, görüntü yok...
İşçiden kesilen, aidatlarla maaş almalarını çok iyi biliyorlar.
Altların da sıfır araçlar,
Yazlıklar bedava,
İşçi,
Açlık sınırın da maaşa talim...
Kendileri ise, kaç asgari ücret alıyorlar, sormak gerekiyor...
Yapacak bir şeyimiz var mı,
Bence yok,
Çünkü kendileri seçiyorlar.
Kendi düşen ağlamaz,
Herkes, nasıl istiyorsa saygı duymak gerekiyor.
Bizlere de, susmak gerekiyor galiba,
Bizden sadece söylemesi,
Uyuyan yöneteci değil, mücadeleci yöneticiler seçilirse,
Yarınlara,umutla bakılır diyelim,
Çekilelim kenara,
Sonra, dizlerini döven biz olmayalım...
