Ülkemiz de SMA hasta çocuklarımız ne yazık ki, anne, babanın gözlerin önünde, yürekleri yakarak, umutsuz bir şekilde ölümleri bekleniliyor.
Gönüllü, hayırseverlerin yardımı ile on parmağı geçmeyecek çocukların hayata dönüşü sağlanıyor.
Çok acı bir olay,
Ateş neden düştüğü yeri yakıyor.
Biz, Türk Milleti olarak devletimize devlet baba deriz.
Baba, bir çınar ağacıdır, gölgesi bile yeter.
Ana ayrı tabi ki, Dünya’nın, güneşsiz bir hayata benzer.
Peki, Devlet baba ne yapıyor;
Sadece seyrediyor,
Ücret bizlerin ödeyemeyeceği kadar, çok yüksek,
Fakat, insan hayatında önemli değil.
Tarihte görülmemiş, kontrolsüz milyonlarca mülteci var ülkemizde, masrafları bir ülkenin ekonomisini, zirve yapacak masraflar yapılıyor.
Halen de yapılıyor.
Üvey evlat mıyız!
Bu çocuklarımız, ne olacak!
Umutları tükenmiş, bu canlara neden yardım edilmiyor.
Seçen insanlar, seçtikleri yetkililer, ne zamana kadar seyirci kalacak.
Lüks bir hayat yaşayan, siyasetçiler, sizin çocuklarını olsa, Devletin tüm imkânlarını kullanırsınız.
Devlet, biziz...
Ülkenin milleti, mutlu, huzurlu, güvenli olmadığı yerde, Devlet güçlü olmaz, şahıslar güçlü olur.
Yaşamak mücadelesi, günlere kalmış, bu çocuklarımız, bu durum da iken, sizlerin vicdanı azda olsa, sızlamıyor mu?
Sonra, kalk ekonomi çok güzel, halk mutlu diye nutuk atarsınız.
Bile bile,
Göz göre göre,
Yürekleri yaka yaka,
Bu çocuklarımızı ölüme terk etmek, hiç bir mazereti yoktur.
Devlet baba ise, babalığını yapacak.
Önce öz evlatlarına,
Fakat siz kardeşim dedikleriniz mültecilere, tüm imkanlarınızı sundunuz,
Yarın bunlar,
Bugün de yapılıyor.
Pimi çekilmiş birer el bombası olacak.
Unutmayın, çocuk sevgisi, insan sevgisi için bir ihtiyaçtır.
Bu sevgi, sizler de var mı!
Bilemiyorum...
